The journey begins
28 juni 2018 - Durham, Verenigde Staten
Leuk dat je mijn avonturen wilt volgen via deze blog! Ik wil proberen op deze manier een eerlijk verslag te leggen van mijn reis door Amerika, Midden- en Zuid Amerika. De fun, feiten, cultuurverschillen, ups & downs en meer.. Ik wens je veel leesplezier!
WAARSCHUWING: Er is sprake van overdrijving en feiten kunnen worden verward met interpretatie en gevoel. Lezen op eigen risico dus 😉
Woordenboek: TBC staat voor To Be Continued, alias wordt vervolgd.. (niet ik maar het verhaal).
Het avontuur start in New York, wat een fantastische ervaring was. Ik had niet gedacht dat ik zo’n enorm grote en drukke stad met deze hitte leuk zou vinden. We hebben veel gelopen, gezien en vastgelegd. 1 dag was voldoende.
Nu in Durham, North Carolina. Een vrij gewone, redelijk rustige stad met zo’n 263.000 inwoners. Het is hier 100 graden heet en ik overdrijf niet eens. Over drijven gesproken. Alles en overal is hier airconditioning. Als je beregent van het zweet een winkel binnen slentert transformeert je zweet in ijs. Je hart staat stil of slaat over als je geluk hebt en je hebt een brainfreeze. Voor je goed en wel weer een beetje ontdooit bent sta je bij de kassa ineens warme chocolademelk af te rekenen. Als je buiten komt en net gewend was aan de noordpool stort je jezelf in de Sahara. Met borrelende choco kijk je naast je en ziet een plasje water wat net nog je vriendin was waar je mee stond te praten.
Anyways, de mensen zijn hier keivriendelijk, welcoming en iedereen wil weten hoe het met je gaat. Gelukkig gaat het goed met iedereen hier. Scheelt een lange wachtrij bij de kassa. De service is ook uitstekend. Niet goed, geld terug is hier echt het geval, en je kan overal gratis naar het toilet, the restroom. Heb laatst mijn hangmat meegenomen om te checken of je daar ook echt tot rust komt. Verder is je auto je ‘bff’ best friend forever en fietsen is voor thrill seekers. Fietsen voelt hier als losgelaten worden in een arena met blikken monsters die je grommend maar met een respectvolle afstand passeren. Liften is voor losers. Als je naar adem snakkend over de stoffige weg slentert met een genadeloos brandende zon op je hollandse kaaskop zonder hoofddeksel, wordt je keihard gepasseerd door grote pick-ups waar wel 3 gezinnen van de Bible belt inpassen. Vanachter hun soms half geblindeerde ramen zie je vriendelijke en medelijdende blikken, genietend van de koelkast temperatuur, zich niet bewust van jouw lijdensweg.
TBC
WAARSCHUWING: Er is sprake van overdrijving en feiten kunnen worden verward met interpretatie en gevoel. Lezen op eigen risico dus 😉
Woordenboek: TBC staat voor To Be Continued, alias wordt vervolgd.. (niet ik maar het verhaal).
Het avontuur start in New York, wat een fantastische ervaring was. Ik had niet gedacht dat ik zo’n enorm grote en drukke stad met deze hitte leuk zou vinden. We hebben veel gelopen, gezien en vastgelegd. 1 dag was voldoende.
Nu in Durham, North Carolina. Een vrij gewone, redelijk rustige stad met zo’n 263.000 inwoners. Het is hier 100 graden heet en ik overdrijf niet eens. Over drijven gesproken. Alles en overal is hier airconditioning. Als je beregent van het zweet een winkel binnen slentert transformeert je zweet in ijs. Je hart staat stil of slaat over als je geluk hebt en je hebt een brainfreeze. Voor je goed en wel weer een beetje ontdooit bent sta je bij de kassa ineens warme chocolademelk af te rekenen. Als je buiten komt en net gewend was aan de noordpool stort je jezelf in de Sahara. Met borrelende choco kijk je naast je en ziet een plasje water wat net nog je vriendin was waar je mee stond te praten.
Anyways, de mensen zijn hier keivriendelijk, welcoming en iedereen wil weten hoe het met je gaat. Gelukkig gaat het goed met iedereen hier. Scheelt een lange wachtrij bij de kassa. De service is ook uitstekend. Niet goed, geld terug is hier echt het geval, en je kan overal gratis naar het toilet, the restroom. Heb laatst mijn hangmat meegenomen om te checken of je daar ook echt tot rust komt. Verder is je auto je ‘bff’ best friend forever en fietsen is voor thrill seekers. Fietsen voelt hier als losgelaten worden in een arena met blikken monsters die je grommend maar met een respectvolle afstand passeren. Liften is voor losers. Als je naar adem snakkend over de stoffige weg slentert met een genadeloos brandende zon op je hollandse kaaskop zonder hoofddeksel, wordt je keihard gepasseerd door grote pick-ups waar wel 3 gezinnen van de Bible belt inpassen. Vanachter hun soms half geblindeerde ramen zie je vriendelijke en medelijdende blikken, genietend van de koelkast temperatuur, zich niet bewust van jouw lijdensweg.
TBC